In de seventies ontstonden in Nederland experimenten met nieuwe vormen van samenleven. Jongeren en idealisten richtten woongroepen en commune-achtige gemeenschappen op, geïnspireerd door hippie-idealen en een verlangen naar meer collectiviteit, gelijkwaardigheid en autonomie. In deze groepen werden taken, financiën en woonruimte vaak gedeeld, en werd gezocht naar een alternatief voor het traditionele kerngezin. Ook in Almere kwamen zulke initiatieven tot leven. De stad bood met haar ruime opzet en nog lege wijken letterlijk ruimte voor experimenten in wonen en samenleven.

Hoewel ideeën zoals polygamie slechts een beperkt aantal deelnemers trokken, symboliseerden deze experimenten een breder streven naar vrijheid, gelijkwaardigheid en sociale innovatie, die tot op de dag van vandaag sporen hebben nagelaten in de stedelijke cultuur en het denken over wonen.